Bir itiraf: İmroz’u nasıl Gökçeada yaptık

Bir itiraf: İmroz’u nasıl Gökçeada yaptık

Eski bir gazete kupüründen alınan fotoğraf 1973 yılının temmuz ayında
çekilmiş. Sık sık sel baskınları olan Trabzon’un Çaykara ilçesine bağlı
Şahinkaya Köyü’nden 61 aile, Köyişleri Bakanlığı tarafından
yerleştirildikleri Gökçeada’ya doğru yola çıkıyor. Peki, neden bu kadar
uzağa gidiyorlar? Karadeniz’in bir dağ köyünden, 1400 km. uzakta Ege’nin
ortasında bir adaya niye gönderildi bu 61 aile?

Trabzonlu köylülerin yerleştirildiği, Gökçeada’daki Dereköy, 1950 ile 1960
yıllarında arasındaki nüfus sayımlarına göre Türkiye’nin en büyük köyüydü.
Ama Trabzonlu aileler geldiklerinde o 1900 kişiden geriye çok azı kalmıştı.

Çünkü köy bir Rum köyüydü ve 1960 ile 1970 arasında o küçük adada halen
devletin kabul edip özür dilemediği resmî bir kâbus yaşanmıştı. Dünkü
Taraf’a Kelemet Çiğdem Türk’ün İmroz’da kalan son Rumlardan bilinen adıyla
Barba Yorgo ile yaptığı dokunaklı mülakatı okurken bundan iki yıl önce
Balyoz Seminer ses kayıtlarını dinlediğimden beri yazmak isteyip bir türlü
fırsat bulamadığım tarihî bir itirafı yazma zamanının geldiğine karar
verdim.